Szanowni Rodzice!

W życiu Waszego dziecka jest bardzo wiele okazji żeby obdarować go wspaniałym prezentem. Być może właśnie teraz, kiedy dotarł do Was mój list, zbliża się jakieś ważne święto i właśnie zachodzicie w głowę, co wymyślić tym razem?

Wszak zawsze staracie się spełnić jego marzenia a uśmiech na dziecięcej twarzy sprawia, że i Wy także czujecie się szczęśliwi.  

Jeśli jednak, z powodu konfliktów, Wasz dom zamienił się właśnie w pole bitwy a Wasze dziecko stało się zakładnikiem wojny, którą codziennie toczycie, to zapewniam Was, że nie ma takiej rzeczy czy atrakcji, która wynagrodzi mu to co właśnie przeżywa.

A zatem, drodzy rodzice, podarujcie dziecku… spokój.

Zapewnijcie mu poczucie bezpieczeństwa i ciszę w nocy. Nie liczcie na to, że nic nie słyszy i nie widzi. Widzi, słyszy i bardzo to przeżywa. Ponad swoimi trudnymi emocjami zobaczcie jego ból, strach i bezradność. Okażcie mu wielkoduszność i pozwólcie mu się przytulać zawsze, kiedy tego potrzebuje. Bez konsekwencji, bez okazywania zazdrości o relacje z drugim z rodziców. Pozwólcie mu kochać.

Pamiętajcie, że zły partner może być jednocześnie wspaniałym rodzicem, a jeśli tak nie jest, to pomóżcie mu się zmienić. Wasze dziecko potrzebuje mamy i taty. Nie każcie mu wybierać. Wyraźcie zgodę, aby bez obawy o Wasz  gniew, okazało swoje uczucia. Niech nie połyka łez ani nie tłumi radości. Nie zapisujcie w jego podświadomości, że okazywanie uczuć jest złe. Tego już nigdy nie da się wymazać.

Wiedzcie, że nie pomogą psychoterapeuci, psychiatrzy ani nowatorskie terapie grupowe. A tak nawiasem mówiąc, zanim wyślecie swoje dziecko do psychologa może sami spróbujecie terapii? Być może to właśnie Wy i Wasz konflikt jesteście największym problemem swojego dziecka? Nie musi tak być, ale warto wziąć taki wariant pod uwagę.

Nie pozwólcie aby o losie Waszego potomka decydował sędzia z Okręgówki (tak przy okazji rozwodu), czy surowa kobieta z Sądu Rodzinnego. Prokurator, panie z MOPS-u czy kolejny kurator, też niech się nie wtrącają. Żyjemy w czasach wszechobecnej inwigilacji, ale zapewniam Was, że oni niewiele wiedzą o Waszym dziecku. Wy wiecie za to wszystko. Wiecie, ale nie powiecie. Wspólnie postanowiliście, że najlepiej, żeby najistotniejsze decyzje odnośnie życia Waszego dziecka podjęli obcy ludzie?

To właśnie Wy możecie sprawić, aby odmieniane przez wszystkie przypadki <dobro dziecka> nie było tylko pustym sloganem. Głosicie na prawo i na lewo, że dla swoich dzieci bez wahania gotowi jesteście zaryzykować życie, ale nie jesteście w stanie zapanować nad negatywnymi emocjami w stosunku do partnera? Nie obchodzi Was, że Wasze dziecko stoi obok i nic nie rozumie? Nie porusza Was jego przerażona mina?

Zwróćcie uwagę na fakt, że ciągnące się w nieskończoność sprawy sądowe, które dla Was są koszmarem, dla Waszej pociechy to stracone dzieciństwo i niechciany bagaż na całe życie. Skuteczny adwokat, który pomógł ograniczyć władzę rodzicielską jednemu z Was, być może, jednocześnie, pozbawił Wasze dziecko możliwości spędzania czasu z ukochaną osobą. Czy w takim wypadku naprawdę można mówić o sukcesie czy wygranej?

Zdecydujcie się na mediacje. Przynajmniej spróbujcie. Bardzo Was proszę. Postawcie na spokojną rozmowę w gabinecie mediatora. W przestrzeni, która sprzyja porozumieniu i świadomym, dojrzałym decyzjom. Być może macie rację mówiąc, że współmałżonek, partner, czy też po prostu ktoś z kim połączyło Cię dziecko, nie zasługuje żeby poświęcać mu czas i dawać kolejną szansę. Niestety, czasami bywa i tak.

Tylko najpierw zapytajcie siebie na co zasługuje Wasze dziecko? Czy macie pewność, że umiecie je dobrze podzielić?  Czy po podziale jego dzieciństwo będzie szczęśliwe? Jaki wpływ na jego dorosłe życie będzie miał fakt, że przyszło mu żyć i bawić się na gruzach Waszego związku?

Serdecznie zapraszam do kontaktu.

W imieniu swoim i Waszego dziecka

Mediator